Cənubi Qafqaz sadəcə bir bölgə deyil, xeyr. Bu areal resurslaraacgözlük edən Qərb elitalarının maraqlarının toqquşduğu bir döyüşmeydanıdır. Qərb “demokratiya” və “sülh” kimi saxta şüarlarınarxasında gizlənərək, əslində, onlar üçün həqiqətən vacib olanı -enerji resurslarını, hərbi dəhlizləri və strateji hökmranlığınəzarətdə saxlamağa çalışırlar. Brüssel və Vaşinqton ikiüzlüsiyasətləri ilə regionu münaqişələr və sabitsizlik bataqlığınasürükləyir, bunu isə “sülhyaratma” adı altında həyata keçirirlər.Əgər kimsə hələ də Avropa İttifaqı və NATO-nun bu regionda sülhüçün olduğunu düşünürsə, o zaman artıq reallığı görməkvaxtıdır.
Avropa İttifaqı Azərbaycanla “strateji tərəfdaşlıq”dan danışmağısevir.
Fəqət, Avropa İttifaqı və Avropa Komissiyası, lütfən, bir qədərsəmimi olmağa çalışın: Brüssel üçün Azərbaycan müstəqil dövlətdeyil, sadəcə, qaz mənbəsidir. Xüsusilə də Rusiya “etibarsız” təbiiqaz təminatçısına və satıcısına çevrildikdən sonra. Cənub QazDəhlizi (CQD) iqtisadi əməkdaşlığın simvoluna, Avropa ikilistandartlarının və siyasi sinizmini lakmus kağızı kimi aşkarlayanməqama çevrildi. 2022-ci ildə imzalanan sazişə əsasən Azərbaycanqazının idxalını ikiqat artırmağa hazır olan Avropa məsələninAzərbaycanın ərazi bütövlüyünün dəstəklənməsi və ya Ermənistanınsülh müqaviləsini imzalaması üçün İrəvana təsir etməyə gələndə"neytrallıq" maskasına əl atır.
Avropa İttifaqı “insan haqları” şüarını yalnız öz maraqlarınaxidmət etdikdə gündəmə gətirir. Azərbaycana qarşı ittihamlaraxtararkən hər daşın altında “pozuntular” tapırlar. Amma söhbətErmənistandakı kütləvi hüquq pozuntularından - müxalifətə qarşırepressiyalar, cəmiyyətin militarizasiyası, keçmişdəki etniktəmizləmələrdən gedəndə isə sükut hökm sürür. Avropa İttifaqının vəNATO-nun üzvü olan Fransa açıq şəkildə Ermənistanı silahlandırır,ona hava hücumundan müdafiə sistemləri, haubitsalar, reaktiv yaylımatəşi sistemləri və müasir silahlar verir. Yaxşı, belədirsə, bəssizin "ümumbəşəri mənəvi dəyərlər"iniz haradadır, cənab qərbli"demokratlar"? Prinsipləriniz hara itdi?
Görünən budur ki, sadəcə, Qərbin maraqlarına xidmət edən,göstərişlərlə təlimatları şəksiz icra edən "tərəfdaş"lar üçün buprinsiplər işləkdir.
NATO bölgəmizdə sanki klassik aqressiv bir qurum kimi davranır,əsl niyyətlərini isə “əməkdaşlıq” pərdəsi altında gizlədir.Gürcüstanla “əməkdaşlıq” adı altında bu ölkəni hərbi poliqonaçevirirlər. ABŞ və NATO müttəfiqlərinin iştirakı ilə keçirilən"Noble Partner" təlimləri sadəcə təlim yox, güc nümayişidir. Dahada absurd olan isə Ermənistanla bağlı vəziyyətdir.
MDB ölkələrinin Kollektiv Təhlükəsizlik Müqaviləsi Təşkilatına(KTMT) "dondurulmuş" statusla olsa da, üzv olan rəsmi İrəvanparadoksal şəkildə NATO-nun "yeni dostu"na çevrilib. 2023-cü ildəİrəvanda keçirilən "Eagle Partner" təlimləri açıq-aşkar Rusiyanınüzünə çırpılmış bir sillə, eyni zamanda Azərbaycana qarşı birçağırışdır. Brüssel və Vaşinqton regionu yeni eskalasiyayasürükləyir ki, sonra “xilaskarlar” kimi geri dönsünlər.
NATO və Avropa İttifaqı üçün bölgəmizdə Rusiya Federasiyası "birnömrəli düşmən"dir.
Cənubi Qafqazla bağlı strategiya sadə, primitiv, Tbilisi vəİrəvanın şirnikləndirilməsinə yönəlmiş ssenaridir.
Cənubi Qafqaz bu çirkli oyun üçün mükəmməl bir səhnədir. Avropaİttifaqının Ermənistandakı (EUMA) missiyası guya “sülhyaratma” üçünnəzərdə tutulub, amma əslində bir məqsəd daşıyır – İrəvanı Qərbinmarionetkasına çevirmək.
Avropa İttifaqı və NATO Cənubi Qafqazda sülhə maraqlıdırmı?
Ermənistana dəstək, İrəvanın aqressiv addımlarına göz yummalar,Azərbaycanın ədalətli mövqeyinə ikili standartlarla yanaşma -bunlar hamısı eyni strategiyanın tərkib hissələridir. Daha çoxsabitsizlik – daha çox müdaxilə bəhanəsi deməkdir.
Bu ikiüzlülük enerji siyasətində daha da açıq görünür. BrüsselAzərbaycan qazı üçün milyardlar ödəməyə hazırdır, amma Azərbaycanədalət və suverenliyinə hörmət tələb etdikdə, dərhal “aqressiya”ilə ittiham olunur. İkili standartlar? Bu, hələ yumşaq ifadədir.Bu, siyasi ikiüzlülüyün və sinizmin zirvəsidir.
Qərb Cənubi Qafqazda çirkli bir oyun oynayır. “Demokratiya”,“sülh” və “insan haqları” kimi gözəl sözlərin arxasında gizlənərək,onlar münaqişələri alovlandırır, revanşist rejimləri silahlandırırvə xalqları manipulyasiya edirlər. Onlar sülh axtarmır. Onlar xaosistəyirlər ki, idarə edə bilsinlər.
Bu gün Cənubi Qafqaz sadəcə sivilizasiyaların kəsişdiyi bir yerdeyil. Bu, diplomatik protokolların pərdəsi arxasında ən çirkligeosiyasi ssenarilərin həyata keçirildiyi bir döyüş meydanıdır.Qərb “demokratiya”, “sülh” və “insan haqları” kimi ikiüzlümantralar arxasında gizlənərək, münaqişə dolu bir təzyiq dairəsiyaradır. Qarşıdurma dəyərlər uğrunda deyil – bu, nəzarət, resurslarvə təsir uğrunda bir mübarizədir.
Azərbaycan dəfələrlə Ermənistanla sülh müqaviləsinin imzalanmasıüçün beynəlxalq ictimaiyyətə çağırış edib. Rəsmi Bakı münaqişənindinc yolla həllinin vacibliyini fasiləsiz şəkildə vurğulayır.
Bəs Qərbin reaksiyası nə olub? Brüssel və Vaşinqton sülhtəşəbbüslərini dəstəkləmək əvəzinə, münaqişəni qızışdırmaqda davamedirlər. Çünki sülh onlar üçün sərfəli deyil. Sülh onların təsirrıçaqlarını əlindən alır. Diplomatik dəstək əvəzinə - silahtədarükü, deeskalasiya çağırışları əvəzinə – siyasitəxribatlar...
Qərb siyasətçiləri özlərini “insan haqlarının müdafiəçisi” kimigöstərməyi sevirlər. Amma onların “dəyərləri” məhz maraqlarıbaşlayanda bitir. Ermənistanda uzun müddətdir avtoritar rejim hökmsürür: müxalifətə təzyiqlər, vətəndaş hüquqlarının pozulması adihala çevrilib. Buna baxmayaraq, Aİ Ermənistana “demokratiyanındəstəklənməsi” adı altında yüz milyonlarla avro maliyyə yardımıayırır. Niyə? Çünki Ermənistan Qərbin oyununda rahat birmüttəfiqdir.
… 2020-ci il müharibəsindən sonra Ermənistan misli görünməmişbir silahlanma yarışına başladı. Fransa, Hindistan və digərölkələrlə imzalanan müqavilələr İrəvanı Cənubi Qafqazda əsas silahalıcılarından birinə çevirdi. Bəs Brüsselin etiraz bəyanatlarıharadadır? Rusiyaya və İrana qarşı daha az əhəmiyyətli addımlaragörə asanlıqla tətbiq olunan sanksiyalar haradadır? 2023-cü ildəErmənistan Fransa və Hindistanla 500 milyon dollardan çox dəyərindəhərbi müqavilələr imzalayıb. Bu müqavilələrə müasir hava hücumundanmüdafiə sistemləri, Pinaka reaktiv yaylım atəş sistemləri, tankəleyhinə raket kompleksləri və digər ağır silahlar daxildir. Avropaİttifaqı dünyanın digər bölgələrində “regional sabitliyə təhdid”adı altında sanksiyalar tətbiq etməkdə tərəddüd etmədiyi halda,Ermənistanın bu militarist həmlələrinə tamamilə göz yumur. Niyə?Çünki Ermənistan Qərbin siyasi maraqları üçün əlverişli birmüştəridir.
Qərb göz önündə olan faktlara göz yummağa davam edir:Ermənistanın remilitarizasiyası regionun təhlükəsizliyinə birbaşatəhdid yaradır və yeni müharibənin fitilini alovlandıra bilər. Ammabu, Qərbin silah satışından qazanc əldə etməsinə nə vaxt mane olubki?
Aİ Rusiya və İrana qarşı xarici siyasətlərinə görə sanksiyalartətbiq edir, amma Ermənistanın aqressiv siyasətinə, hərbipotensialını artırmasına və sülh danışıqlarından yayınmasınatamamilə göz yumur. Üstəlik, Aİ və NATO-nun üzvü olan FransaErmənistanı müasir hava hücumundan müdafiə sistemləri və ağırsilahlarla təchiz edir. Fransa Brüsseldə Ermənistanın əsaslobbiçisinə çevrilib, Azərbaycana “aqressiya” ittihamları irəlisürür, İrəvanın təxribat və hərbi cinayətlərinə isə göz yumur.
Azərbaycan beynəlxalq ictimaiyyəti dəfələrlə Ermənistana sülhmüqaviləsini imzalamaq üçün təzyiq göstərməyə çağırıb. Rəsmi Bakıdəfələrlə bəyan edib ki, münaqişənin yekun həlli üçün sülhmüqaviləsi imzalanmalıdır. Amma Aİ-nin reaksiyası nədən ibarətdir?Cənubi Qafqaz üzrə xüsusi nümayəndə Toivo Klaar “dialoqunzəruriliyi” barədə şablon bəyanatlarla kifayətlənir, Ermənistanınsülh prosesinə sabotajına görə açıq tənqidlərdən qaçır. Bu,diplomatiya deyil. Bu, ən yüksək səviyyəli siyasimanipulyasiyadır.
2020-ci ilin 44 günlük Vətən müharibəsindən sonra Ermənistanhərbi potensialını artırmaq üçün genişmiqyaslı silahlanma siyasətiaparır. Fransa və Hindistanla milyonlarla dollar dəyərindəmüqavilələr, müasir hava hücumundan müdafiə sistemlərinin tədarükü,raket komplekslərinin alınması – bütün bunlar NATO və Aİ tərəfindəntam sükutla qarşılanır. Dünyanın başqa bölgələrində Qərb beləhalları “təhlükəsizlik təhdidi” adlandırıb qışqırardı. Amma CənubiQafqazda - sükut. Niyə? Çünki Ermənistanın remilitarizasiyasıQərbin maraqlarına uyğundur. Ermənistan təkcə müştəri deyil, həm dəregionda gərginlik yaratmaq üçün alətə çevrilib.
Fransa bu məsələdə xüsusilə riyakar mövqe tutur. ParisErmənistanı sadəcə silahlandırmır, bunu “demokratiya və sülhədəstək” adı ilə edir. Raket tədarükü ilə sülhü dəstəkləmək?Möhtəşəm Avropa məntiqi! “Ədalət” haqqında pafoslu çıxışlar etməyisevən Fransa prezidenti Emmanuel Makron əslində, siyasi təsiruğrunda ölüm ticarəti ilə məşğul olan silah tacirinə çevrilib.
Azərbaycan dəfələrlə sülhün təmin olunması üçün Ermənistanlasülh müqaviləsi imzalamağa hazır olduğunu nümayiş etdirib. Bumüqavilə onilliklər boyu davam edən münaqişəyə son qoymalıdır. BəsAvropa İttifaqı nə edir? Heç nə. Daha dəqiq desək, sülh prosesinədəstək görüntüsü yaradır, əslində isə tamamilə dişsiz və qərəzlimövqe sərgiləyir.
… Qərb Cənubi Qafqazda odla oynayır. Qərb siyasətçilərigurultulu şüarların arxasında gizlənərək, regionu yeni müharibələrvə faciələr üçün münbit zəminə çevirirlər. Onlar sülh istəmirlər.Onlara lazım olan idarə olunan xaosdur ki, resurslara nəzarətetsinlər və siyasi proseslərə təsir göstərsinlər.
Amma oynadıqları od bir gün onların özlərini də yandıracaq.Cənubi Qafqaz şahmat taxtası deyil ki, fiqurları cəzasız şəkildəhərəkət etdirsinlər. Bu, canlı bir regiondur, burada xalqlar öztaleyinin piyada fiquru olmaq istəmir. Əgər Qərb aqressiv vəikiüzlü siyasətini dəyişməsə, yaratdıqları sabitsizlik onlarınözlərini də əsir alacaq.
O zaman artıq milyonlarla avronun “demokratiyanın dəstəklənməsi”adı altında hara xərcləndiyi və ya neçə hərbi baza qurulduğu önəmliolmayacaq.
