İl 1895. İstanbulda bir osmanlı zabiti balıqçı kafesinə girir və barmenə səslənir:
– Ey Yusif, məndən hamıya bir fincan qəhvə. Amma orada oturan yunan balıqçı xaric. Mənim qəhvəm də, pulum da ona haramdır.
Bilgə Yusif hamıya qəhvələri verir və fincanlardan birini də balıqçı Stelyonun qarşısına qoyur.
Bunu görən zabit özündən çıxaraq qışqırır:
– Mənim qəhvəm ona haramdır demədimmi, Yusif?
Müdrik Yusif heç vaxt soyuqqanlılığını itirmir:
– Komandir, o qəhvə məndəndir, ona da halaldır.
Stelyo minnətdarlıqla Yusifə baxır.
İl 1905. Samosda yunan üsyanı başlayır. Fərid Paşa adaya qoşun yeridir. Sıravi Bilgə Yusif də adaya girən əsgərlər arasındadır. Lakin o, ilk toqquşmada əsir düşür. 2 il Samos zindanlarında qalandan sonra yunanlar Yusifi qul bazarında satışa çıxarırlar.
Hərracda 5 para – 7 para səsləri arasında “5 lirə o türkü mən alacam...” səsi eşidilir. Ətrafa sükut çökür. Yunan Yusifi maşınına mindirib kənddən çıxarır. Maşını dənizin yanında saxlayır. Yusifə dönür və “dən azadsan, Yusif” deyir.
Yusif buna inana bilmir. “Ağam, sən kimsən, məni niyə azad edirsən?” deyir.
Yunan Yusifə dönüb “Mən Balıqçı Stelyoyam” deyir. Yusuf vəziyyəti yenə başa düşmür. O, baş verən hadisəni təkrar yada salır. 12 il əvvələ, Yemiş körpüsünə gedir və o günü ətraflı danışır.
“Budur, mən bir fincan qəhvə verdiyiniz balıqçı Stelioyam” deyir. Göz yaşları sel olur. Stelyo Yusifi qaçaq yollarla İstanbula göndərir. Və bu dostluq 35 il davam edir.
Müharibədən sonra onlar hər il bir-birlərini ziyarət edirlər. Onlar övladlarına və nəvələrinə dostluqlarından danışır və “Bu qəhvə 40 il yaddaşlarda qalacaq” deyirlər.
