İordaniyanın Qara səhrasındakı arxeoloji tapıntılar insanların 14 400 il əvvəl çörək bişirmək üçün daş sobalardan istifadə etdiyini göstərir. Bu, çörəyin taxılın əhliləşdirilməsindən təxminən 4000 il əvvəl hazırlandığının sübutudur. “Sherg.az” “Habertürk”ə istinadən bildirir ki, arxeoloji tapıntılar insanların məskunlaşması ilə bağlı olan çörəyin çox-çox əvvəllər məişətimizə daxil olduğunu göstərir. Məlumdur ki, geniş istifadəsinə baxmayaraq, hazırda çörək, un məmulatları bir çoxları tərəfindən "zərərli” qida kimi qəbul edilir və bir çox insanlar ondan (gluten dözümsüzlüyü kimi sağlamlıq problemləri olmasa belə) çəkinirlər. Son araşdırmalar göstərir ki, bizim çörəklə əlaqəmiz ən azı 14400 il əvvələ gedib çıxır. Bu tapıntılar insan əcdadlarımızın necə qidalandığı və ətraf mühitlə potensial olaraq qarşılıqlı əlaqədə ola biləcəyi ilə bağlı anlayışımızı dəyişdirir. Və bu, bizə necə yeməli olduğumuz barədə deyilənləri o qədər çətinləşdirir.
İordaniyanın şimal-şərqindəki Qara səhra bölgəsində bir qrup ovçu-toplayıcı 14,5-11,6 min il əvvəl haradasa düşərgə qurmuşdu. Tapıntılar, Şubayqa 1 kimi tanınan arxeoloji sahədə salınan bu düşərgənin, əslində, yaşayış məntəqəsi olduğunu deməyə əsas verirdi. Çünki ərazidə yaxşı qorunmuş bazalt daşından tikilmiş ocaqdan tapılan çörək qırıntıları insanların əvvəlcədən düşünüldüyündən min illər əvvəl çörək bişirdiyini üzə çıxarıb. Kopenhagen Universitetində arxeoloji botanika üzrə postdoktorluq tədqiqatçısı Amaia Arranz-Otaegui və tədqiqatçıların yerli köməkçisi Əli Şakaiteer bu şəkildə İordaniyanın şimal-şərqindəki Qara səhrada arxeoloji sahədə işləyərkən buğda toplayırlar. Çörəyin hekayəsi buradan başlayır. Daha da köhnə ola bilər. Ancaq bu, çörəyin mövcudluğunu sübut edən ən erkən tarixdir. Ərazinin sakinləri köhnə sobanı sonuncu dəfə istifadə etdikdən sonra təmizləməmişdilər; Bu soba 0,5 metr çöküntü ilə örtülüb. Sonralar Şubayqa 1 arxeoloji ərazisinin sakinləri ilkin üzərində başqa bir soba tikdilər. Onlar da sobanı sonuncu istifadə etdikdən sonra olduğu kimi tərk etdilər. Bu tikililərdən çörəkəbənzər materiallar və yanan bitki qalıqları aşkar edilib. Fırında yanmış bitkilərin radiokarbon tarixlərinə əsaslanaraq, mütəxəssislər qida qalıqlarının təxminən 14.400 il olduğunu müəyyən etdilər. 22-si şəhərcikdəki köhnə sobadan, 2-si isə üstündə tikilmiş yeni sobadan olmaqla ümumilikdə 24 çörəyə bənzər qalıq aşkar edilib. Çörək ilə hər hansı bir təcrübəsi olan hər kəs bilir ki, o, kalorili olsa da, əsrlər boyu davam edə bilməz. Qara səhrada arxeoloji sahədə 14500 illik çörək qalıqları və ortada görünən kamin olan daş konstruksiya tapılıb. Arxeoloji qeydlərdə çörək, xəmir və ya sıyıq kimi materialları müəyyən etmək üçün meyarlar var. Çörək üçün bunlar çörəkçilik zamanı qaz hüceyrələrinin genişlənməsi nəticəsində yaranan məsamələrdir. Şubayqa 1-in qalıqları çox güman ki, mayasız xörək məhsuludur. Baloncukların ölçüsü təxminən 0,15 mm idi və nümunələrin təxminən 16 faizi məsaməli idi. Bu tapıntılar Avropa və Türkiyədə Neolit və Roma dövrünə aid yaşayış məskənlərindən tapılmış digər yastı çörəklərlə uyğun gəlir. Ən əsas formada çörək emal edilmiş taxılları su ilə qarışdıraraq bişirmək və ya bişirmək yolu ilə hazırlanır. Bu proses, təbii ki, minlərlə ildən sonra da özünü itirəcək kimyəvi və struktur izləri qoyur. Arxeoloqların İordaniyadakı Şubayqa 1 yaşayış məntəqəsində tapdıqları soba geridə qalan izlərdən biridir. Vaxtilə burada yaşamış ovçu-toplayıcı əcdadlarımız, nədənsə, evlərini tələsik tərk edirdilər və onların son yeməyinin tüstüsü hələ də açıq-aydın ocaqdan qalxırdı. Elektron mikroskopların köməyi ilə arxeoloqlar çörəklə müqayisə etdikləri 24 yanmış parçanı araşdırdılar. O dövrün çörəyinin tərkibinin nə olduğu bilinməsə də, dənli taxılların hüceyrə quruluşu buğda, çovdar və ya darı ilə çox oxşar görünüb. Çörəyin kulinariya tariximizin bir parçası olduğunu bilirik. Avropada və Asiyanın cənub-qərbində Neolit dövrünə aid ərazilərdə tapılıb. Ən qədim nümunə Türkiyənin Anadolu bölgəsindəndir və 9500 il əvvələ aiddir. Bundan əvvəl tapılan hər şey, şübhəsiz ki, kənd təsərrüfatı inqilabına aiddir. Və bu, məntiqlidir. Axı, çörək bişirmək bir sıra vəzifələrdir: taxıl yetişdirməli, biçməli, qabıqlarını soymalı, dəyirman etməli, sonra xəmir yoğurmalı və bişirməlisən, bu da şömine və ya soba tikməyi tələb edir. Bu, vaxt və fədakarlıq tələb edir. Amma bu o demək deyil ki, kənd təsərrüfatı yüksələnədək bu mümkün deyildi. O, gəlmirdi. Əslində, kənd təsərrüfatı inqilabından ən azı 4 min il əvvələ aid olan çörək tikəsini əcdadlarımız yabanı taxıllardan istifadə edərək istehsal ediblər.
