Yeni rəhbərlik bir ayı arxada qoydu

“Yeni AFFA-nın bir ay ərzindəki fəaliyyətinə hansısa qiymət vermək olmur. Çünki ortada fəaliyyət yoxdu. Ya var biz görmürük, ya da ictimaiyyətə göstərmirlər. İndiki vəziyyətdə faktiki olmaması anlamına gəlir. Əslində biz müsbətə köklənməliyik. Uzun illər ərzində AFFA problem o qədər çox olub ki, artıq o binadan xoş xəbər eşitməyə öyrəşməmişik. Bəlkə də rəhbərlik hansısa addımlar atmağa hazırlaşır. Fikrimcə, yeni rəhbərlik yarımçıq addımlarla ictimaiyyət qarşısına çıxmaq istəmir. Məsələni toplu şəkildə həll edib, yəni işi bitirib, sonra görünmək istəyirlər. Çünki bilirik ki, baş məşqçi axtarışı davam edir. İş təkcə baş məşqçidən ibarət də deyil. Azərbaycan futboluna baxış necə olacaq? Uşaq futbolunda nə etmək istəyirlər? Planlar və strategiya nədi? Onu açıqladıqdan sonra hansısa fikir bildirmək mümkündü. Hazırkı vəziyyətdə ortada heç nə yoxdu. İctimaiyyətə məlumat verilmədiyi müddətdə fikir bildirmək də olmur”.

“İlk bir ayda, ümumiyyətlə, heç bir nöqtə belə görünmədi. Görünən nəsə yoxdu. Güman edirəm ki, belə davam etməz. Amma AFFA-nın rəhbərlik seçimi və ümumi seçki prosesinin bəsit keçməsi təəsüf doğurdu. Hər halda, keçmişin nəticələrindən dərs çıxarıb, gələcək üçün mühim addımlar atılar. Mütləq şəkildə seçkidən dərhal sonra əməli işlər görülməliydi. Baxıram ki, klublara çatası vəsait gecikir və müəyyən vergi tətbiq olunur. Bir qədər həyəcan doğuran amildi. İnkişaf üçün hansi addımlar atılmalıydı? Uşaq futbolunun diqqətə götürüləcəyi deyilir. Uşaq futbolu deyiləndə nədən başlamalı? Uşaqların hamısını futbola cəlb etməliyikmi? Əlbəttə, yox. Hər bir yaşayış məntəqəsi - kənd və ya şəhər, fərqi yoxdu - meydançalarla təmin olunmalıdı. Uşaq onu görüb sevməlidi ki, futbol oynasın. Velosiped yoxdusa, insan sürməyi necə bacaracaq? Eynilə də top görməyən bir adam necə oynamağı öyrənə bilər? Hamısı üçün şərait yaradılmalıdı. Kəndlərarası və ya qəsəbələrdə mütləq ayda bir dəfə yarışlar təşkil olunmalıdı ki, uşaqlar həvəslə komandaların oyununa baxıb, nəticə çıxarsınlar. Yoxsa hansısa inkişaf mümkünsüzdü. Futbol deyiləndə hamı elə anlayır ki, hər kəs bacara bilər. Uşaq futbolu ön plandadı, amma əsas məsələ lazımi təminatdan başlayır. Elə rayonlar var ki, orda nəinki stadion, top belə yoxdu. İlk növbədə stadionlar tikilməli, istifadəyə verilməlidi. Sonra uşaq futbolundan nəsə gözlənilməlidi. Dünya səviyyəli futbolçular küçə futbolunda, belə meydançalarda formalaşıb. Bizdə də belə olmalıdı. Təsəvvür edin ki, bir dəfə Ayna Sultanovanın heykəlindən “Tofiq Bəhramov”a qədər 41 ictimai-iaşə obyekti saydım. Amma meydança yoxdu. Ölkədə ofisiant yetişdirmək futbolçu yetişdirməkdən dəfələrlə peşəkar səviyyədədi. Halbuki inkişafa bu amillərdən başlanılmadı. Şərt deyil peşəkar səviyyədə oynanılsın. Lakin bir başlanğıc, təməl belə qoyulmalıdı. Rayon çempionatı, ərazi və region çempionatı geniş səviyyədə təşəkkül tapmalıdı. İlk addım kimi AFFA mütəşəkkil səviyyədə yerli bələdiyyələr və icra hakimiyyəti ilə ciddi şəkildə əlaqə saxlamalıydı. Bizdə bircə dənə bələdiyyə meydançası göstərə bilərsizmi?! Bizimkilər, ümumiyyətlə, futboldan kənardadı. Dünyanın hər yerində bələdiyyə aparıcı strukturdu. AFFA rəhbərliyi əvvəl gündən bu addımları atmalıydı. Ölkə üzrə birgə fəaliyyət proqramı hazırlamalıdılar”.

“Mütləq şəkildə 7 legioner limiti maksimum 4-ə salınmalıdı. Hər xətdə bir əcnəbinin olması kifayət edir. Fəqət indi əksər klublar meydana legionerlərlə çıxır. Yerdə qalan dörd nəfərdən bəziləri də “milliləşdirilmiş” futbolçulardı. Elitada 10 komanda, deməli, olkədə 40-50 futbolçu var. Limitin artırılması kobud səhv olar. Artırılsın, 11-i də legioner olsun. Milliyə futbolçular hardan yığılacaq?! Gürcülərdə, ermənilərdə nə qədər legioner yetirmələri var. Bizim isə xaricdə nəticəsiz, barmaqla sayılacaq bir neçə futbolçumuz var. Millini hardan formalaşdıraq? Bu futbola yox, bir-biri ilə aparılan ədavətə bənzəyir. Legioner artımını milli futbola xəyanət hesab edirəm. İndiki say belə qəbulolunmazdı. Bizimkilər nə vaxt oynayacaq? Təkcə “Qarabağ” rəhbərliyi düzgün struktur formalaşdırıb və nəticələri başucalığıdı. Amma o da bir klubdu, milli komanda deyil. Sadaladığım amillər hamısı mümkün olan hallardı. Məsələn, Gürcüstanın bir klubu Avropa səviyyəsində hansısa nəticə göstərməyib. Amma dünya futbolunda 300-dən artıq legioneri var. Onun 30-40-ı Avropada oynayır. Çempionatında cəmi iki legionerə icazə verilir. Məqsədimiz milli futbolu dirçəltmək olmalıdı. Ayrı-ayrı klublarla bu olmur. Komanda sayınin artırılması müsbət addım olar. 2004/05 mövsümündə 16-18 komandamız var idi, altı-yeddisi çempionluğa iddialıydı. Stadionlar da dolu olurdu. Futbol üçün həvəs yaradacaq paralel struktur yaradılmışdı. Hazırda hansısa komandanın ömrü maliyyə dayağının ömrü qədərdi. Çünki klub kimi heç biri müstəqil formalaşmayıb. Gözümüzün qarşısında “Qəbələ”, “Xəzər Lənkəran”, “Bakı” və başqa nümunələr var. Ona görə ki, maliyyə dayağı çökən kimi komandalar yox olub gedir. Gəncə, Tovuz və neft olduğu müddətcə “Neftçi” istisna. Yəni öz yetirmələri hesabına ən çətin vəziyyətdə nəsə edə bilərlər. Başqa hansısa komanda deyə bilmərik ki, yerli resurslar hesabına müəyyən mərtəbəyə çata bilər. “Qəbələ” kimi Avropa səviyyəsində infrastrukturu, öz akademiyası olan klub bu tip səbəblərdən məhv olur. Komanda sayı artırılarsa, bu addımı ancaq alqışlayaram”.